Peter Visser tweehonderd jaar
Ter gelegenheid van de 200ste verjaardag van Peter Visser, ‘verver te Oene’, is er op zaterdag 2 juni een uitgebreide tentoonstelling in Oene, welke georganiseerd wordt door leden van het 'Visser Onderzoek Project'. Meer dan tien schilderijen met dorpsgezichten en boerderijen uit de periode 1850-1860 worden tentoongesteld, allemaal uit Oene en omgeving. De tentoonstelling heeft een extra thema: kozakken. Op twee Oener schilderijen staat duidelijk een levensgrote kozak afgebeeld, geschilderd op de schuurdeur van het latere café Post.
Peter Visser was een huisschilder die midden negentiende eeuw door Salland, de Achterhoek en over de Veluwe trok en onderweg dorpsgezichten en boerderijen vastlegde met zijn penselen. Van het dorp Oene zijn twee schilderijen van Vissers hand bekend, maar ook van boerderijen en dorpen rondom Oene.
In 1855 streek Peter Visser, samen met zijn vrouw Stijntje Nagelhout en hun vijf kinderen vanuit Elburg in Oene neer. Hij begroef er twee kinderen en zijn vrouw. Na haar overlijden trouwde hij er met Johanna Jonkers, de dochter van de plaatselijke veldwachter. In 1860 verhuisden Peter en Johanna met dan inmiddels zes kinderen naar Arnhem.
Het werk van Oene en omstreken wordt één dag tentoongesteld in Vissers eigen dorp, Oene, in het Cultuur Historisch Museum aan de Houtweg 40.
De tentoonstelling is van 10.30 tot 15.30 uur en wordt gelardeerd met praatjes en plaatjes over Visser, zijn werk en over het extra thema: ‘kozakken’. Centraal staat daar bij de vraag wat de kozak te betekenen heeft die Visser op de schuurduur van het latere café Post zag. Immers, kozakken stonden bekend als rouwdouwers, waarvan je ‘enkel aan de kleur van hun bloed kon zien dat het mensen waren’. Niet meteen personen die je op een schuurdeur vereeuwigt. Tenzij zich rond 1813 iets bijzonders in Oene heeft afgespeeld …
Het 'Visser Onderzoek Project' met leden van onder andere Oudheidkundige Kring Voorst en Historische Vereniging Ampt Epe zoekt naar de sporen van Peter Visser en spreekt met de huidige eigenaren van zijn werk. De werken worden nauwkeurig onderzocht en het project legt alles voor het nageslacht vast.